czy pies moze sie zarazic od kota
[quote name='kolka_wet'] Pies i Ty zarazicie sie od kota, natomiast każdy inny chory gatunek nie jest źrodłem zarażenia. Zarazicie sie od kota, który wydala cysty, nie od każdego kota. Zarazicie sie też mięsem, roślinami zakazonymi cystami, jesli będziecie miec kontakt z siejacym kotem i np nie umyjecie rąk do jedzenia albo pocałujecie jego słodki pyszczek - koty myjąc się roznoszą po całej sierści ewentualne zarazki czy pasożyty. Kot jest najważniejszym siewca toksoplazmozy, bo wydalane przez niego oocysty są bardzo odporne na warunki zewnętrzne i długo przezywają w środowisku. Dodatkowo źródłem zakażenia jest mięso zawierające pierwotniaka, ale mięso surowe lub niedogotowane, bo obrobka cieplna i zamrażanie łatwo zabija pasożyta.[/quote] Hmmm... Powiem tak: Mnie uczono ( że głównym żródłem zarażenia jest spozywanie surowego bądź niedogotowanego mięsa. Ponoć jest to przyczyna zakażeń w 90% przypadków (dane szacunkowe -nie wiem, na podstawie jakich badań. Tak nam podawali i nie miałam podstaw, by nie wierzyć). Pozostałe przypadki (zakażeń od kota) to głównie dzieci bawiące się w piaskownicy (dzikie koty sie tam załatwiają, a dzieci biora zabawki do ust). Zdarzają sie też (baaardzo rzadko) przypadki zarażenia przez spojówki (kobieta gotuje obiad i pociera ręka oko podczas krojenia surowego mięsa). Kobieta ciężarna może mieć spokojnie w domu kota. Powinna mu sprzatać (albo lepiej niech zagoni do tego męża :eviltong: ) w kuwecie nie rzadziej niż co 24 godziny, bo do czasu 24godz nie dochodzi jeszcze do sporulacji i oocysty jeszcze nie są dojrzałe (nie zdolne do zakażenia), nawet jeśli są obecne w kale. Generalnie koty zazwyczaj wydalają oocysty przez 2 tygodnie życia, kiedy sa jeszcze młode. Potem juz nie zarażają. Badania: Można zbadac kał kota - czy sa w nim oocysty - ale nie odróżnimy, jesli będą tam inne kokcydia (nie zaszkodzi jednak wyleczyc kota i z tego). Kobieta może zbadać sobie poziom przeciwciał (IF lub ELISA). Jeśli stwierdzimy obecnośc przeciwciał IgM, znaczy, że do zakażenia doszło niedawno i może to byc groźne dla płodu (jeśli kobieta zakaziła sie w ciąży). Jeśli badamy obecnośc IgG, powinny być wykonane dwa badania w odstępie miesiąca. Jeśli miano przeciwciał wyraźnie rośnie, to do zakażenia doszło stosunkowo niedawno. Jeśli utrzymuje sie na stałym poziomie, to kobieta mogła zarazić się nawet i kilkanaście lat temu - Dziecku nic nie grozi.
Okazało się, że choruję na chlamydię trachomatis. Przeczytałam, że chlamydie mogą być przenoszone przez koty. Jestem właścicielką czterech kotów, które przebywają w domu i chciałabym zapytać czy rzeczywiście można się zarazić chlamydią od kotów i jak sprawdzić czy kot na nią choruje. Z góry dziękuję za odpowiedx i Czym można zarazić się od psa? Powszechnie znanymi chorobami, takimi jak wścieklizna czy świerzb, lub mniej znanymi chorobami pasożytniczymi: giardiozą czy toksokarozą. Szczególnie niebezpieczne są te ostatnie, ponieważ psy bardzo często są nosicielami tych trudnych do leczenia chorób odzwierzęcych. Sprawdź, jakie choroby przenoszą psy i jak uchronić się przed zakażeniem. Spis treściCZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD PSA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ PSY? Jakie choroby odzwierzęce przenoszą psy? Jak się przed nimi chronić? Od psa można zarazić się chorobami pasożytniczymi czy chorobami skóry. Wiele z nich przez weterynarzy czy parazytologów (lekarzy zajmujących się chorobami pasożytniczymi) jest nazywanych "chorobami brudnych rąk". Dlatego człowiek może stać się ofiarą tych chorób, jeśli nie zastosuje się do podstawowych zasad higieny w kontakcie z psem. Aby uniknąć zakażenia, wystarczy myć ręce po zabawie z pupilem i unikać sytuacji, w których pies może polizać nas po twarzy lub rękach. Ważne są też okresowe szczepienia zwierzęcia. CZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD PSA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ PSY? Toksokaroza Jest to bardzo trudna do wyleczenia choroba pasożytnicza, wywoływana przez nicienie Toxocara canis (glistę psią). Do zakażenia dochodzi nie tylko w wyniku kontaktu z psimi odchami (gdzie może znajdować się ponad 200 tys. jaj), lecz także podczas zabawy z pupilem. Jaja pasożyta są małe i lepkie, dlatego łatwo przyczepiają się do futra psa. Glista psia staje się inwazyjna dopiero po upływie 6 - 15 dni od wydalenia z przewodu pokarmowego psa, dlatego sprzątając świeże odchody psa, bardzo trudno się zarazić. Jednak przebywające w glebie jaja mogą zachowywać zdolność do zarażenia nawet przez kilka lat, dlatego toksokarozą można się zarazić także poprzez kontakt z zakażoną ziemią. Po dostaniu się do organizmu człowieka, jaja przekształcają się w larwy, które bytują w różnych narządach wewnętrznych: nerkach, wątrobie, a nawet mózgu, co może skończyć się śmiercią. Zespół larwy wędrującej trzewnej najczęściej objawia się bólami głowy, drgawkami, bólami brzucha, wysypką, gorączką i, w zależności od tego, gdzie zagnieździł się pasożyt, powiększeniem śledziony, wątroby, bólem oka, nagłymi zmianami w zachowaniu (ulokowanie w mózgu). Pomimo mechanizmów obronnych żywiciela, pasożyty mogą przeżyć w organizmie człowieka, tj. zachować zdolność do dalszych wędrówek, nawet przez 10 lat! Aby uniknąć kontaktu z inwazyjnymi jajami, należy przestrzegać podstawowych zasad higieny. Należy także pilnować dzieci, które mają w zwyczaju zjadać piasek lub ziemię (tzw. geofagia). Najlepiej przebywać z nimi na ogrodzonych placach zabaw czy piaskownicach. Szczenięta należy szczepić u weterynarza (podawanie leku należy rozpocząć, gdy ukończą one 2. tydzień życia). Bąblowica Bąblowica to rodzaj tasiemczycy powodowanej przez tasiemca bąblowcowego jednojamowego (Echinococcus granulosus) lub rzadziej tasiemca wielojamowego (Echinococcus multilocularis). Dojrzałe larwy (bąble), podobnie jak larwy wywołujące toksoplazmozę, po dostaniu się do organizmu człowieka bytują w wielu narządach, np. w wątrobie czy nerkach. Larwy są osłonięte grubą osłonką, w której znajduje się płyn. W przypadku pęknięcia, może dojść do krwotoku wewnętrznego. Człowiek może zarazić się tasiemcem bąblowcowym poprzez połknięcie jaj znajdujących się w kale i moczu psów. Bąblowiec przez wiele lat nie daje żadnych objawów, tylko rośnie, osiągając niekiedy 30 cm średnicy. Rozwijające się po kilku miesiącach, a nawet latach, od zakażenia objawy są głównie wynikiem ucisku rosnącej larwy na tkanki i podobne są do wolno rosnącego guza nowotworowego. Mogą to być, w zależności od lokalizacji larwy, żółtaczka (wątroba), krwiomoczem, zaburzeniami czynności nerek (nerki), krwioplucie, kaszel, duszność (płuca), zaburzenia psychiczne (mózg). Aby uniknąć zakażenia, należy przestrzegać zasad higieny (często myć ręce, prać w wysokiej temperaturze rzeczy, z którymi miał kontakt pies, itp.). Giardioza Jest to choroba pasożytnicza wywoływana przez pierwotniaki z gatunku Giardia intestinalis (wiciowce). Pasożyty zazwyczaj atakują młode psy, u których choroba objawia się wymiotami, cuchnącymi zielono-brązowymi biegunkami. U człowieka do zakażenia może dojść w wyniku kontaktu z odchodami zakażonego psa. U dorosłych i dzieci objawy zakażenia przypominają objawy zatrucia pokarmowego (nudności, brak apetytu, gwałtowne, wodniste, sfermentowane stolce, niewielka gorączka). U dzieci choroba dodatkowo doprowadza do zaburzenia trawienia tłuszczów i węglowodanów, co w połączeniu z odwodnieniem może skutkować niedożywieniem organizmu. Jak uchronić się przed pasożytem? Należy przestrzegać podstawowych zasad higieny i chronić żywność i wodę przed zanieczyszczeniem odchodami zwierzęcymi. Cysty G. intestinalis są oporne na działanie większości środków dezynfekcyjnych, m. in. na chlorowanie wody. Czy można zarazić się toksoplazmozą od psa? Spośród wszystkich zwierząt domowych, tylko koty są żywicielami ostatecznymi pasożyta wywołującego toksoplazmozę (głównym źródłem zarażenia kotów są pierwotniaki występujące w mięsie upolowanych gryzoni). W związku z tym tylko od nich można zarazić się tą groźną dla kobiet w ciąży chorobą. W związku z tym psy, nawet te chore, nie są źródłem zakażenia toksoplazmozą i nie stanowią zagrożenia dla człowieka. Jak przekonują weterynarze - aby zarazić się toksoplazmozą do psa, należałoby go zjeść na surowo. Tasiemiec psi Tasiemiec psi jest wywoływany przez pasożyta zwanego Dipylidium caninum. Większość infekcji jest bezobjawowa, jednak niekiedy psy zarażone tasiemcem przejawiają zachowania wskazujące na świąd w okolicy odbytu. Do zakażenia najczęściej dochodzi u dzieci, które po zabawie z zarażonymi psami nie myją rąk, całują zwierzęta, biorą do ust zbierane z ziemi i podłóg zanieczyszczone przedmioty. Objawy zakażenia są bardzo podobne do objawów zakażenia np. tasiemcem uzbrojonym. Jak zapobiec zakażeniu? Należy unikać sytuacji, w których pies może polizać językiem twarz lub ręce człowieka, ponieważ jaja tasiemca są znajdywane także w okolicy odbytu psa (który ten często liże). Jaja znajdują się także w kale psa, jak również na powierzchniach, które pies dotykał odbytem (głównie podłoga). Leptospiroza (choroba Stuttgarcka, choroba Weila) Leptospiroza to choroba odzwierzęca wywoływana przez kilka rodzajów krętek z gatunku L. interrogans. Człowiek może zarazić się od psa krętkami z gatunku L. canicola (które wywołują chorobę stuttgarcką) lub np. z gatunku L. interrogans, które są odpowiedzialne za powstanie tzw. zespołu Weila. Człowiek może się zarazić tą chorobą poprzez kontakt jedynie z moczem zakażonego psa. Krętki dostają się do organizmu człowieka poprzez uszkodzoną skórę oraz błony śluzowe. W trakcie infekcji atakowanych jest wiele narządów, najczęściej wątroba, nerki i układ nerwowy. W przypadku choroby Stuttgarcka, bakterie L. canicola umiejscawiają się w nerkach. Typowe objawy zakażenia to zwiększone pragnienie, wymioty, krwiomocz oraz biegunka ze skrzepem krwi. W przypadku zespołu Weila, bakterie L. interrogans umiejscawiają się w wątrobie, powodując żółtaczkę zakaźną. Aby uchronić się przed zakażeniem, należy przestrzegać zasad higieny i pamiętać o szczepieniach ochronnych psa. Świerzbowiec psi Świerzbowiec psi to pasożyt należący do rodziny roztoczy. Świerzbowiec psi żywi się komórkami skóry i rozmnaża się na jej powierzchni. dlatego u zarażonego psa choroba objawia się owalnymi plackowatymi przerzedzeniami włosa. Świerzbowiec łatwo się przenosi z psy na ludzi, nie tylko poprzez bezpośredni kontakt, lecz także drogą pośrednią przez np. odzież. U człowieka objawami świerzbu są: wysypka, która mocno swędzi. Powikłaniem choroby może być także grzybica (następstwo zmniejszenia funkcji ochronnych skóry). U małych dzieci lub alergików objawy świerzbu dość łatwo pomylić z uczuleniem. Aby uniknąć zakażenia, należy obserwować furto psa, a także często myć ręce i prać w wysokiej temperaturze ubrania/bieliznę/pościel. Dermatofitoza Dermatofitoza to choroba grzybicza skóry wywoływana przez trzy grupy grzybów (Trichophyton, Microsporum i Epidermophyton), które odżywiają się zawartą w naskórku człowieka keratyną. Do zakażenia może dojść poprzez bezpośredni kontakt ze zwierzęciem (np. głaskając psa). Objawami choroby jest swędząca i zaczerwieniona skóra, na której występują grudki i pęcherzyki ze strupami. Zajęte mogą być też paznokcie i skóra głowy. Jak nie dopuścić do zakażenia? Należy unikać bezdomnych psów i innych zwierząt, które mogą przenosić grzybicę i regularnie obserwować futro swojego pupila. Wścieklizna Wścieklizna to obecnie najgroźniejsza choroba odzwierzęca, ponieważ atakuje ośrodkowy układ nerwowy i może doprowadzić do śmierci. Do zakażenia u człowieka dochodzi w wyniku ugryzieniu przez chore zwierzę lub przez zanieczyszczenie jego rany śliną. Jedną z metod uchronienia się przed tą chorobą jest podanie szczepionki przeciwko wściekliźnie. SPRAWDŹ >> Wścieklizna - jak się bronić przed tą chorobą odzwierzęcą?Legionellą możemy się więc zarazić wdychając powietrze, w którym znajduje się aerozol skażonej bakteriami wody. Do zakażenia może dojść na przykład podczas kąpieli pod prysznicem, kiedy w powietrzu unosi się mgiełka z aerozolem wodnym. Jeżeli instalacje wodne w budynku, w którym bierzemy kąpiel, są skażone bakteriamiCzy fiv można zarazić się od kota? W trakcie swojej praktyki jako lekarz weterynarii, niejednokrotnie spotykam się z chorobami zakaźnymi u zwierząt domowych. Często, gdy podczas wykonywania diagnostyki pada określenie „choroba zakaźna”, pierwszym pytaniem właściciela jest – czy można się tą chorobą zarazić od kota? Czy jest ona dla człowieka groźna? Czy jest niebezpieczna dla dzieci? Dziś chciałabym wyjaśnić, czym jest koci HIV. Co to jest FIV u kota?W jaki sposób dochodzi do zarażania wirusem FIV?FIV u kota objawyKoci AIDS diagnostykaLeczenie Wirusa Nabytego Niedoboru Immunologicznego KotówJak możesz uchronić swoje zwierzę przed wirusem FIV?Co zrobić, kiedy u Twojego kociaka zdiagnozowany FIV? Co to jest FIV u kota? FIV, ponieważ taki jest prawidłowy skrót kociej choroby, to Wirus Nabytego Niedoboru Immunologicznego (odporności) Kotów (ang. feline immunodeficiency virus). Jest to wirus, który wywołuje u kotów domowych niedobór odporności, który określany jest jako „zespół niedoboru odporności”, a potocznie zwany jest kocim AIDS. Przebiegiem i sposobem zarażania przypomina ludzką odmianę tej choroby. Po raz pierwszy opisano go w 1986 roku, w Kalifornii, gdzie stwierdzono w jednym z domów w miejscowości Petaluma dużą grupę kotów, wolnych od FeLV (kociej białaczki), u których stwierdzano objawy bardzo obniżonej odporności o takim samym przebiegu choroby. Ostatecznie wyizolowano nowy typ wirusa, który okazał się właśnie odpowiedzialny za występowanie FIV. W jaki sposób dochodzi do zarażania wirusem FIV? Kot może zarazić się fiv? ” src=”https://cowsierscipiszczy. Pl/wp-content/uploads/2016/04/jak-kot-moze-zarazic-fiv. Jpg” alt=”jak kot może zarazić się fiv? ” width=”1200″ height=”800″ data-wp-pid=”2159″ /> jak kot może zarazić się fiv? Wirus obecny jest w: kociej ślinie, krwi, mleku, nasieniu, innych płynach ustrojowych. Najczęściej jednak dochodzi do infekcji w trakcie walk i pogryzień wzajemnych przez koty wolno żyjące i wychodzące. FIV u kota objawy Jakie są objawy fiv? Po kontakcie z wirusem możemy wyróżnić kilka etapów, najczęściej mówimy o pięciu kolejnych fazach rozwoju choroby. Faza 1 – jest to okres od momentu kontaktu z wirusem do około 6-9 tygodni. W tym czasie stwierdza się bardzo dużą ilość wirusa we krwi, organizm reaguje zatem jak na każdą infekcję wirusową. Często stwierdza się gorączkę, apatię, mogą występować zaburzenia żołądkowo – jelitowe. W trakcie badania zwierzęcia możemy wyczuwać powiększone węzły chłonne, nasunięte trzecie powieki. Jeśli organizm zwierzęcia ma wyższą odporność, właściciel może nie zaobserwować żadnych objawów klinicznych. W tym też okresie dochodzi do namnażania się wirusa w organizmie zwierzęcia. Faza 2 – jest to okres, w którym nie stwierdza się charakterystycznych zmian w organizmie zwierzęcia klinicznie. Inaczej jest to tak zwana faza bezobjawowa. Dochodzi do rozprzestrzeniania się wirusa po organizmie kota ale bez cech charakterystycznych jak w fazie 1. Może trwać kilka miesięcy lub lat. Kot staje się bezobjawowym nosicielem i siewcą wirusa. Jest potencjalnym zagrożeniem dla innych kotów. Faza 3 – na tym etapie stwierdzamy pogarszającą się kondycję zwierzęcia, obecność powiększonych węzłów chłonnych jeszcze bez wtórnych infekcji i dodatkowych objawów. Często stan kota tłumaczony jest wiekiem – staje się powolniejszy, częściej śpi, gorzej je. Ten etap może trwać kilka tygodni lub miesięcy. Faza 4 – w tym momencie zwierzęta trafiają do nas, lekarzy weterynarii najczęściej. Właścicieli niepokoją pogarszająca się kondycja skóry, zębów, często stwierdza się infekcje górnych dróg oddechowych, zapalenie dziąseł czy trudno gojące się rany na skórze. Opiekunowie zgłaszają pojawiające się często wymioty, coraz gorszy apetyt, spadek masy ciała. To w tym momencie najczęściej wykonujemy na prośbę właścicieli testy w kierunku chorób zakaźnych i właśnie w tej fazie najczęściej jest diagnozowany koci FIV. Faza 5 – do tego etapu najczęściej dochodzi u kotów wolno żyjących. Stwierdzamy wtedy bardzo duże osłabienie organizmu, niewydolność wielonarządową – nerek, wątroby, serca. U kotów domowych, jeśli właściciel wcześniej nie podjął takiej decyzji lub jeśli wtórne powikłania choroby są zagrażające życiu – jest podejmowana decyzja o eutanazji zwierzęcia. Koci AIDS diagnostyka Wykrywanie wirusa odbywa się w gabinecie weterynaryjnym za pomocą szybkich testów diagnostycznych wykorzystujących metodę ELISA (Enzyme Linked Immunosorbent Assay, czyli test immunoenzymatyczny inaczej nazywany immunoenzymosorpcyjnym). Jest to jeden z najpowszechniej stosowanych testów w badaniach naukowych oraz diagnostycznych. Służy do wykrywania określonych białek w badanym materiale z użyciem przeciwciał i określonych enzymów. Test FIV należy wykonywać u zwierząt powyżej 6 miesiąca życia, kiedy obecność przeciwciał matczynych nie jest już stwierdzana. Już po 10 minutach mamy odpowiedź, czy w organizmie zwierzęcia mamy obecnego wirusa, czy jest on wolny od niego. Wystarczy tylko kropla krwi do wykonania takiego testu. Test fiv Jeśli diagnoza jest pozytywna, co oznacza, że stwierdzono obecność wirusa, a chcemy mieć 100% pewności, możemy wykonać dodatkowe badania w specjalistycznych laboratoriach. Czas oczekiwania na wynik jest do 10 dni roboczych, ale daje pewność diagnozy. Zobacz na poniższym wideo jak może wyglądać kot ze zdiagnozowanym FIV Brady, an FIV cat, loves to have eye contact Leczenie Wirusa Nabytego Niedoboru Immunologicznego Kotów Samej obecności wirusa FIV w organizmie kota nie jesteśmy w stanie zwalczyć. Możemy jedynie poprawiać odporność zwierzęcia, chronić przed wtórnymi infekcjami bakteryjnym i innymi wirusami poprzez: regularne szczepienia, odrobaczenia, leczenie pojawiających się bieżących problemów zdrowotnych od razu po ich zaobserwowaniu. Jak możesz uchronić swoje zwierzę przed wirusem FIV? W Polsce szczepionka przeciw temu wirusowi nie jest dostępna. W Stanach zjednoczonych została zarejestrowana szczepionka, która zawiera 2 podtypy wirusa, nie chroni więc w pełni przed infekcją innymi podtypami tego wirusa. Aby ograniczyć szerzenie się wirusa wśród kotów domowych i wolno żyjących, najlepiej jest sterylizować i kastrować osobniki niehodowlane aby zapobiegać walkom i pogryzieniom w stadach kotów. Co zrobić, kiedy u Twojego kociaka zdiagnozowany FIV? Co zrobić kiedy u kota stwierdzono fiv? Należy pamiętać, że wirus ten nie jest chorobotwórczy dla ludzi. Jeśli mamy wątpliwości czy nasze zwierzę mogło zostać zainfekowane, należy test powtórzyć w przeciągu 3-6 tygodni, ponieważ zdarzają się wyniki tzw. fałszywie dodatnie. Jeśli natomiast diagnoza postawiona na podstawie wyników badania klinicznego i wykonanego testu jest jednoznaczna, należy zapewnić zwierzęciu odpowiednia opiekę lekarsko – weterynaryjną celem zwalczania wtórnych infekcji, regularnej profilaktyki i odrobaczeń a także kontroli krwi. Należy uniemożliwić kontakt z osobnikami zdrowymi ze względu na możliwość infekowania innych kotów. Zwierzę powinno dostawać karmę bardzo dobrej jakości, zawierającą składniki naturalnie podnoszącą oporność – bogatą w lizynę, nienasycone kwasy tłuszczowe a jako suplementu można wprowadzić preparaty z betaglukanem. Podsumowanie Po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak Twój kot może zarazić się wirusem FIV i jak możesz temu zapobiec. Wyjaśniłam Ci też jakie są objawy i przebieg kociego HIV, oraz jak postępować kiedy koci AIDS zostanie już wykryty. Czy zatem zwierzę ze stwierdzonym feline immunodeficiency virus stanowi dla nas zagrożenie i powinniśmy poddać je eutanazji? Na oba pytania, na podstawie doświadczenia lekarskiego i obserwacji własnych mogę odpowiedzieć – kot, u którego stwierdzono FIV nie stanowi zagrożenia dla ludzi, gdyż nie mogą się nim zarazić poprzez kontakt z krwią czy śliną kotów. Co więcej, przy odpowiednio prowadzonej profilaktyce i zapewnieniu odpowiednich warunków żywieniowych i bytowych – może pożyć wiele lat bez wtórnych powikłań i objawów klinicznych. Od ludzi to raczej w skrajnych przypadkach ale od psa to i owszem. Np. pasożytami. jeśli pies jest zarobaczony to królik też może złapać robaki. Do tego pasożyty zewnętrzne jak pchły. Może złapać od psa grzybicę. Jeśli chodzi o te od ludzi to będą to choroby wywoływane paciorkowcami czy angina.